کد مطلب:13046 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:558
و اما معجزه ی حشرات و کنه
خداوند قدرت خویش را به دشمنان پیامبر با فرستادن كنه و از بین بردن آن ها به وسیله ی این حشره نشان داد، داستان بدین ترتیب بود كه وقتی رسول الله (ص) به مدینه آمد و امر رسالت خویش را آشكار ساخت و به واسطه ی این امر قدر و منزلش فزونی یافته ومقامش رفیع شد، برای اصحابش از امتحاناتی كه خداوند عزوجل از انبیاء (ع) به عمل می آورد سخن می گفت و از صبر ایشان در بندگی خداوند و آزاری كه در این راه متحمل می شدند جریاناتی را بیان می كرد. در بین یكی از سخنانش فرمود: بین ركن و مقام قبر هفتاد پیامبر خداست كه جز به رنج و گرسنگی و كنه نمردند، وقتی این سخن را برخی از منافقین یهود و بعضی از سركشان یاغیان قریش شنیدند با یكدیگر به توافق رسیدند تا حضرت را با شمشیرهایشان به قتل رسانده و او را به دیگر انبیاء (ع) ملحق نمایند تا دیگر دروغ نگوید!
قرار شد یك روز وقتی رسول الله (ص) را خارج از مدینه تنها یافتند، دویست نفر او را احاطه كنند و آن گاه به قتل برسانند. روزی رسول الله (ص) از مدینه خارج شد و آن دشمنان خدا به دنبال حضرت رفتند در همین بین یكی از آن ها به لباس و بدنش نگاه كرد و دید كه به بدن و لباسش كنه چسبید سپس دید كه بدن و پشتش از كنه به خارش افتاده است پس از یارانش شرم كرد و به آرامی و آهستگی از آنها جداش د و فاصله گرفت آنگاه یكی دیگر از آنها متوجه شد و دید كه در بدن و لباسش كنه افتاد او هم از یاران خود به آرامی جدا شد و چیزی نگذشت كه هم آن دویست نفر دیدند كه كنه به جانشان افتاده و از دیگر یاران خود جدا شدند سپس بازگشتند آن گاه كنه در بدن هایشان به قدری زیاد شد كه بر آنها چیره شد تا آن جا كه راه حلقوم هایشان بسته شد آنچنان كه غذا و آشامیدنی از گلویشان پایین نمی رفت و همه ی آن دویست نفر در طی دو ماه از دنیا رفتند برخی از آن ها در ظرف پنج روز و بری دیگر در ده روز كمتر یا بیشتر از دنیا رفتند و بیشتر از دو ماه طول نكشید كه همه ی آن ها به واسطه ی بلای كنه و تشنگی و
[ صفحه 56]
گرسنگی از بین رفتند و این كنه ها را خداوند متعال برای معجزه به جان دشمنان محمد(ص) انداخت.
قرار شد یك روز وقتی رسول الله (ص) را خارج از مدینه تنها یافتند، دویست نفر او را احاطه كنند و آن گاه به قتل برسانند. روزی رسول الله (ص) از مدینه خارج شد و آن دشمنان خدا به دنبال حضرت رفتند در همین بین یكی از آن ها به لباس و بدنش نگاه كرد و دید كه به بدن و لباسش كنه چسبید سپس دید كه بدن و پشتش از كنه به خارش افتاده است پس از یارانش شرم كرد و به آرامی و آهستگی از آنها جداش د و فاصله گرفت آنگاه یكی دیگر از آنها متوجه شد و دید كه در بدن و لباسش كنه افتاد او هم از یاران خود به آرامی جدا شد و چیزی نگذشت كه هم آن دویست نفر دیدند كه كنه به جانشان افتاده و از دیگر یاران خود جدا شدند سپس بازگشتند آن گاه كنه در بدن هایشان به قدری زیاد شد كه بر آنها چیره شد تا آن جا كه راه حلقوم هایشان بسته شد آنچنان كه غذا و آشامیدنی از گلویشان پایین نمی رفت و همه ی آن دویست نفر در طی دو ماه از دنیا رفتند برخی از آن ها در ظرف پنج روز و بری دیگر در ده روز كمتر یا بیشتر از دنیا رفتند و بیشتر از دو ماه طول نكشید كه همه ی آن ها به واسطه ی بلای كنه و تشنگی و
[ صفحه 56]
گرسنگی از بین رفتند و این كنه ها را خداوند متعال برای معجزه به جان دشمنان محمد(ص) انداخت.